Gered
Ga zelluf stil zijn! roept het buurmeisje. Ze heeft haar handen in haar zij en stampt met haar voeten. Haar schouders trekt ze nog hoger op en zucht dan zo luid als een diepe zucht kan luiden. Wie zelluf stil … Continue reading
Uit 't Copy van Clason
Category Archives: Er was eens
Dag zeggen
Nooit weggaan zonder afscheid nemen. En zeker niet met ruzie. Mijn moeder was er stellig in. Woorden in de ochtend? Eerst uitpraten, dan pas weg. Ik werd er als puber tureluurs van. Bokkig een halve omhelzing, een traan, een kus. … Continue reading
Spieren vergeten nooit
Niemand ziet me. Ik houd de stoel vast. Strek mijn tenen uit. Ik kan het nog. bras allongés tendu arreté 1e positie, 2e positie, 5e positie… Demi-plié Battement Développé Moest ik thuisblijven om te ontdekken dat spieren nimmer vergeten? Na … Continue reading
De zeemeerman
Ik zie zijn schaduw eerder dan de man zelf. Ik kijk op en zie een rug, benen. Het is een man op leeftijd. Een bruine huid, gerimpeld. Maar door deze laag zie je zijn spieren. Zijn witte haar is het … Continue reading
Omhelzing op afstand 2
Ervaring heeft niets te maken met het kunnen thuis werken of niet. Dat geldt tenminste voor mij. Een ervaren thuiswerker. Ik hoef niet eens een bureau leeg te ruimen of te werken met laptop op schoot. Ik hoef geen plek … Continue reading
Omhelzing op afstand
Ik vergat haar verjaardag. Zomaar. Ik staar in shock naar de datum. Drie dagen te laat. Drie hele dagen! ‘Ons gebouw is coronavrij’, las ik deze ochtend in een advertentie. Mijn hoofd is allerminst vrij. Daar past niet eens het … Continue reading
Gisteren en vandaag
Wachten … Op de bus. Op de dokter. Op de tandarts. In een rij voor de kassa. In een rij voor een attractie. In een rij. Op de vier wachtenden voor me. Op de bezorgdienst die er tussen 8:00 en … Continue reading
Kleurinvestering
Zwart. Daar begon het in 1971 mee. Daarna witblond, blond, donkerblond, bruin, rood, bijna zwart, kastanjebruin, chocoladebruin. En nu ben ik de kleur bijster. Het is tijd voor een functioneringsgesprek met C., al zes jaar mijn kapper. C. heeft roze … Continue reading
#nospon
Zodra ik over de drempel ben, begin ik aan haar arm te trekken. Ik wijs naar de schappen op links. De stapels op rechts. Ik jubel: ‘Oh het is hier zo fijn, kijk dat, en dit…’ Ze schudt haar hoofd. … Continue reading
Don Juan
Ik heb sjans. En niet zo’n beetje ook. Hij beweegt zijn wenkbrauwen op en neer. Knijpt een van zijn ogen dicht. Haalt een hand door zijn lokken en lacht een brede lach. ‘Hé!’ zegt hij, zijn stem een beetje schor. … Continue reading
