Transformeren
‘Ik krijg volgende week de les voortplanting.’
We zijn in de badkamer. Hij droogt zich af want hij komt uit de douche. Ik zit op de badrand met mijn telefoon te rotzooien.
‘O ja? Nou gelukkig weet je daar al alles vanaf’, zeg ik tevreden. Hij is stil. Dus kijk ik op.
‘Ik weet helemaal niet wat dat is hoor mama.’ ‘Jawel toch’, overtuig ik hem. Hij schudt zijn hoofd. ‘Over vrijen gaat dat, en baby’s, dat weet je toch wel?’ Ik kijk naar zijn verbaasde gezicht. ‘Is ook een raar woord: voortplanting. Dat snapte je natuurlijk niet.’ Hij is toch nog wat stilletjes. ‘Nou, eigenlijk weet ik helemaal niets van hoe zo’n baby gemaakt wordt.’ Hij kijkt me met grote ogen aan.
Zit hij me nu te foppen? Al tig keren hebben we het erover gehad. Dat denk ik tenminste. Maar ik moet bekennen dat ik niet zeker meer weet of dat zo recent was in zijn negenjarige leventje. ‘Goed. Wat wil je weten?’ Een veel te grote vraag zie ik aan zijn gezicht. Dus begin ik maar te vertellen. Hij knikt, stelt vragen die me verbazen, ik maak het verhaal hier en daar wat spannender om de aandacht te vergroten, en uiteindelijk beweert hij het te snappen.
Hij gaat slapen en net als ik zijn kamerdeur sluit, roept hij me terug. ‘Hé mam!’ Ik doe de deur op een kiertje. ‘Ik weet nog zo goed dat ik als zaadje op mijn surfplank de wand van dat ei aan stukken brak en daarna met Pokémonkrachten mezelf tot baby transformeerde!’ Ik hoor zijn zus in de kamer ernaast lachen. Ok. Hier ging iets mis. Dusdanig dat volgende week enkel een diepe teleurstelling kan zijn. Of hij wordt de hit van de klas. Dat kan natuurlijk ook.
Ik hoop in ieder geval op begrip van de meester.
Leave a comment