Gevangen
En daar sta ik dan. Midden in de hoofdstraat, te luisteren naar muziek. Want cello.
En dan breekt mijn hart open. Of in twee stukken. Dat is om het even. En eigenlijk komt het natuurlijk niet uit, zo met mijn ene been al bij de afspraak, maar met mijn hoofd totaal ergens anders. Ik kan het niet helpen. De cello vangt me, elke keer opnieuw.
Gevangen in de grip van melancholie, volg ik de noten. Ik luister alsof tijd er niet toe doet. Zijn het vijf minuten? Tien? De cellist stopt, legt de strijkstok neer en wrijft in zijn handen. De betovering is verbroken.
Ik recht mijn rug en loop snel weg. Mijn afspraak wacht.
@5pm
Marlies says...
Deze is voor jou, X: http://www.youtube.com/watch?v=dZn_VBgkPNY