Douchen met uitzicht
Het raam staat open en ik kan over de daken kijken. De douche heeft zo’n zachte straal dat de shampoo met moeite uit mijn haar spoelt. Het water is warm, verwarmd door de zon. Grote watertanken staan op de daken in dit land. In de ochtend douchen is niet aan te raden als je van warmte houdt. Maar nu geen kou, de zon schijnt al uren.
Het uitzicht begint te leven. Verderop zie ik een vrouw haar was ophangen. Het wit van de huizen weerkaatst en de lucht trilt van de hitte. Ondanks het gespetter van de waterdruppels op de tegels hoor ik muziek. Een saxofoon. Kinderen rennen het aangrenzende dak op. Ik kan ze net niet zien. Wel hun schaduwen, langgerekt. De vrouw begint te zingen. De kinderen roepen en lachen.
Ik draai de kraan dicht en denk aan het terras aan de andere kant. Daar waar ik straks zal zitten, enigszins in de schaduw van de grote abrikozenboom die het dak al groeiend heeft bereikt. Ik neem me voor om straks goed om me heen te kijken. Op zoek naar de kleine ramen.
Want hier doucht iedereen met een uitzicht. Denk ik.
@9pm
Martijn says...
Leuk!