Kruimels
In de winkel wentel ik mij in het parfum van croissantjes, melkwit en grof volkoren. Ik leg de tijgerbroden bij de tijgerbroden. Het stokbrood bij het stokbrood.
Het gebak rangschik ik in de vitrine die net gepoetst is en dus klaar voor de eerste vingerafdrukken. Ik snijd de broden, stop de mueslibollen in een zak. Ik reken af, veeg slagroom van mijn handen en glijd bijna uit over de maanzaden op de vloer.
Het zijn de jaren tachtig van de vorige eeuw en elke zaterdag is de winkel de mijne. En iedere zaterdagavond, zelfs na een douche, ruik ik nog steeds de kruimels van de bakker. Een mix van gemalen graan, water, gist en zout.
De geur heeft zich onder mijn huid genesteld. Als zijnde de bonus na een dag werken, want in de stad blijkt dat versgebakken brood een odeur is waar menig hart sneller van gaat kloppen.
Vandaag dacht ik even aan die tijd. Nimmer zoveel haarsnuivers en stiekeme kussen als toen. Toen ik het meisje van de bakker was.
Leave a comment