De verliezer
‘Ik mis je. Ik jou meer. Maar dat kan niet. Toch is het zo.”
Het meisje kijkt op van het scherm van haar telefoon en kijkt naar haar vriendinnen. Die kijken, tot haar tevredenheid, nog steeds met open mond naar haar. Allebei houden ze hun telefoon werkeloos op schoot, evenals de enorme handtassen.
“En toen?” vraagt de kleinste, ze haalt Labello uit haar tas en begint driftig te smeren.
De voorlezeres vervolgt: “Hoe weet je dat nou. Dat weet ik. Dat kan niet. Toch is het zo.”
“Neeeeee”, zucht het grotere meisje. “Wat een sukkel.” Ze knikken alle drie.
“Nu weet ik het zeker”, zegt het meisje, kijkend naar haar telefoon. “Hij heeft een ander.”
Ze kijkt voor bevestiging naar haar vriendinnen. Die kijken elkaar aan, maar al snel zegt de met Labello ingesmeerde: “Ja girl, je kunt maar beter verder met je leven.” Opnieuw een blik van verstandhouding. “Gewoon wegdrukken wanneer hij belt”, zegt de grootste.
Als ze de trein verlaten kan ik enkel aan de jongen denken. Hij die haar mist, zo erg dat hij ermee wilde winnen. En nu verloren heeft.
Leave a comment