Omhelzing op afstand 2
Ervaring heeft niets te maken met het kunnen thuis werken of niet.
Dat geldt tenminste voor mij. Een ervaren thuiswerker.
Ik hoef niet eens een bureau leeg te ruimen of te werken met laptop op schoot. Ik hoef geen plek op te eisen of te delen met wie dan ook.
Ik heb een eigen werkkamer.
Een kamer met een roze muur. Een zwarte kast vol boeken. Twee tafels. Een laptop. En een ergonomische bureaustoel.
Natuurlijk, ook in de achttien jaren als zelfstandige waren er wel vaker dingen die onverwachts veel meer de aandacht vroegen dan een websitetekst of bladformule. Veelal zaken die te maken hadden met het hart.
Maar nu dit. Dit is compleet anders.
De stilte buiten waardoor je plots zoveel vogels hoort. De hemel zonder vliegtuigstrepen. Nauwelijks verkeer in de straat. Geen rumoerige jongeren die net terugkomen van het stappen. Je best doen om op tijd een stap naar achteren te zetten, als een ander te dicht nadert. Voldoen aan dagelijkse beweging om andere gezondheidsperikelen te voorkomen.
Afijn. Het is een ander werkdecor.
En ondanks ik een eigen plek heb, ben ik het liefste zo dicht als in sociale afstand kan bij hen die ik liefheb. Omdat anderen die ik ook zo graag bij me wil hebben, zo ver weg zijn.
Mijn kamer voelt eenzaam. Te stil. Te onbenullig. Ja, ik heb werk. Afleiding. Mooie gesprekken.
Maar echt druk ben ik met iets anders.
Ik ben steeds aan het omhelzen op afstand.
Jou. En jou. En jou natuurlijk ook.
Leave a comment