Vliegen
De klap is zo onverwachts dat er tussen het geluid van de klap en de eerste reactie een verstilde rust is. Letterlijk. Een paar seconden is er ruimte voor een diepe teug adem waarna de luide kreet kan ontsnappen.
Mensen schuiven hun stoelen naar achter. Praten, roepen, wijzen. Anderen, verder weg, gaan staan, op hun tenen, maar ze kunnen het vanaf hier niet zien.
Boven dat wat de klap veroorzaakte hangt een meeuw. Ze schreeuwt haar longen uit haar lijf. Door de hevige wind moet ze alles op alles zetten om te blijven zweven. Ze roept naar een bruine, grote vogel op de grond.
Haar kind.
Het meeuwenkind lijkt groter dan haar moeder, maar is verdoofd door de klap tegen het glas. Ik had haar zo-even zien zitten. Ze landde met moeite op het dak van de strandtent. Daarom viel het me op. Naast haar haar witte ouders. Zo leek het. Een eerste vliegles?
De wind speelde haar parten of zou ze de glazen windschermen niet hebben gezien. Ze viel als een baksteen naar beneden en klapte tegen de ruiten waarachter de zee nog steeds wild schuimt.
Twee mannen twijfelen. Hun vrouwen wedijveren wie de vogel gaat redden. ‘Pak ‘em John!’ Maar John vraagt eerst de serveerster of het veilig is. Ze haalt vertwijfeld haar schouders op, zet zelfs een stap naar achteren. De andere man bukt zich, zijn zonnebril verbergt de blik van zijn ogen.
Het is daarom dat hij ogenschijnlijk zonder een glimpje twijfel de gevallen vogel optilt. Hij houdt haar vleugels onder zijn handen in bedwang. Met gestrekte armen loopt hij het terras van de strandtent af, zo kan haar snavel hem onmogelijk raken.
Zijn evenwicht is even verstoord als hij in de volle wind de vogel omhoog gooit. Een soort natuurlijke beweging, denk ik. Vogels gooi je omhoog. Vliegen, hup.
Het kind, gelukkig niet meer zo suf dat ze niet vliegen kan, strekt de vleugels uit en cirkelt omhoog. Haar moeder krijst en tiert. Vliegt rondjes boven de man.
Loslaten is moeilijk en al die gevaren. Zelfs zij vindt het niets, die vogelmoeder.
Een stiekeme troost, daar op dat eiland in de Waddenzee. Wie had dat gedacht.
Leave a comment