Dansen
Mijn armen strek ik uit en de lucht verplaatst zich. Rondom me. Achter me. Ik draai en draai en draai. Niks voelen, denken, weten. Alleen nog maar voeten die het ritme oppakken. Handen die als het ware het onzichtbare aan de kant duwen. Mijn hart in mijn borstkas neemt de beat over. Exact in de maat.
Geen gedachtes, maar tellen. Geen dwalen, maar muziek. Vijfenvijftig minuten zweef ik, droom ik, leef ik. Is de choreografie het enige wat bestaat.
De muziek stopt en ik sta stil. Ik rek en strek. Koel af. Ik keer bijna terug naar de mist.
En terwijl ik nog in de zaal dans, maar dan in mijn hoofd, fiets ik naar huis. Nog vijftien minuten voordat die hersenen zich weer zullen openen en alles weer aandacht vragen zal.
Ganzen vliegen boven me. Motregen doet alvast het voorwerk van de douche.
Nog even. Nog heel even dans ik. Straks sta ik wel weer stil.
Leave a comment