Arendnest
Het bootje is vaalrood. Een kant ligt dieper in het water. Daar heeft ook het kroost een plek gevonden. Het groene spinrag van het water drapeert zich aan bakboord, waardoor het vale rood toch afsteekt.
Het moet lang geleden zijn dat er gevaren werd. De aanlegsteiger is ingestort. De planken wijzen naar beneden. Niemand zal het in zijn hoofd halen de steiger te betreden.
Het bootje draagt een wonderlijke naam: Arend. Hoewel er na de ‘d’ ook nog een letter zou kunnen volgen. Dat is net niet meer te zien. De boot met vogelnaam werd vergeten.
Hoewel…
Daar staat een picknicktafel. Op de hoek een beker en een asbak. Dat moet het Arendnest van de bemanning zijn. De voormalige bemanning, want de boot is klein en een roker past niet meer. Of lijkt de boot kleiner vanaf hier? Ik speur de kade af naar een jongen die een man werd. Of is het een vrouw?
De trein vertrekt en de boot verdwijnt uit mijn zicht. Dobberend tegen het kroost. Uitkijkend naar de kapitein.
Net als ik.
Leave a comment