Nachtleven
Ik heb vannacht een gevecht geleverd met een mug. En daarna met het wakker liggen. Het lukte me niet meer.
4 uur en klaarwakker.
Zoals in de vroegte altijd gebeurt, was ook nu heel veel niet te overzien. Te veel. Te erg. Te naar. Te spannend. Te rot. Te verdrietig.
Te wakker.
Ik keek een tijdje naar buiten waar de buurkater de slaap ook niet leek te kunnen vatten. Hij keek me arrogant aan en daarna dwars door me heen.
Nergens was het nog licht in de verte. En die mug, die bleef maar zoemen.
Yoga dan maar. Althans de ademhaling. Vier tellen inademen. Vier tellen uitademen. Vier tellen inademen. Vier tellen.. Ik ademde uit om een lijstje te maken van wat ik nog te doen had. Alles op een rijtje zetten kan slaap uitnodigen. Maar de slaap sloeg de invitatie af.
Boven de in het donker oplichtende notities maakte de mug duikvluchten waar een stuntpiloot jaloers op zou zijn. Ik sloot mijn telefoon af en luisterde naar het begin van de ochtend.
De eerste auto die de straat uitreed.
De krantenjongen.
De krant-uit-de-brievenbushaler.
Een steeds minder zoemende mug.
De tonen van de wekker.
De mug, voldaan, want volle buik, trots, want alle gevechten overleefd, kroop geeuwend naar haar schuilplaats.
Ik uit bed. Op zoek naar van alles en nog wat.
En naar iets tegen muggensteken.
Leave a comment