Uit 't Copy van Clason

#nospon

Zodra ik over de drempel ben, begin ik aan haar arm te trekken. Ik wijs naar de schappen op links. De stapels op rechts. Ik jubel: ‘Oh het is hier zo fijn, kijk dat, en dit…’

Ze schudt haar hoofd. ‘Sorry, ik ben niet zo enthousiast als jij’, zegt ze, ‘ik word niet zo, eh…opgewonden van een boekwinkel.’

Ik struikel bijna over haar woorden.

Hoe kan dit? Niet mooi? Niet bedwelmd? Niet in vervoering? Ze wil zich niet in die bladzijden begraven voor een uurtje en daarna gelukzalig met een nieuwe aanwinst vertrekken?

Nee. Het doet haar helemaal niets.

Sorry.

Ik houd zoveel van boekwinkels. Je kunt gerust stellen dat ik een junkie ben die haar gezelschap op slinkse wijze richting boekhandel drijft. ‘Nou ja zeg, staan we ineens voor de boekwinkel!’ kan ik heel overtuigend verrast zeggen.

De waarheid is dat ik in elke stad een ander schatje heb. Dat ik in nieuwe steden google waar te moeten zijn. Op zoek naar een winkel waar mensen werken die aanvoelen dat ik een lettershot nodig heb. Heus, niet elke winkel is euforie waard.

Het Colofon in Arnhem wel, ’t Spui in Vlissingen ook. Of De Drvkkery in Middelburg, Adr. Heinen in Den Bosch, Waanders in Zwolle, De Dominicanen in Maastricht, De boekenbar in Utrecht, H.de Vries in Haarlem, Stumpel in Almere. En alle kinderboekwinkels en de rest die ik nu even vergeet op te noemen.

#nospon, hoor ik daarbij te vermelden.

Ieder zijn meuk, zou iemand zeggen die ik ken.

Goed dan. Mijn meuk is een enorme rij ongelezen letters op een plek waar je live met handen en voeten een boek kunt beschrijven dat dan ook gevonden wordt. Waar je als je verdriet hebt gratis een gedicht krijgt om voor te lezen tijdens het afscheid (’t Spui in Vlissingen). Waar de verkoper net zo uitkijkt naar een nieuwe uitgave als jijzelf (Het Colofon in Arnhem). Waar ze bovendien vulpennen verkopen. Of notitieboekjes. En waar je echt waar, alle boeken die niet in de winkel liggen, kunt bestellen, laten bezorgen of – nog beter want opnieuw de winkel in – kunt ophalen.

No spon, zeg ik nog maar een keer. Maar heus, gun jezelf een boekwinkel om de hoek. Laat die bolle blauwe links liggen.

No fat-shaming.