Krukje
Ze zitten op hun hurken in de hoek van het plein. Het lijkt erop dat de juf ze niet ziet. Ze kijken steeds over hun schouder. Nee, ze ziet niets, maakt een praatje met wat meisjes.
De jongen met de korte broek duwt een paars voorwerp tegen het hek aan. De ander staat nu recht met zijn handen in zijn zij. Hij draagt een tenue. Geen idee van welke club.
Weer checken ze de leerkracht. De korte broek knikt nu naar de voetballer. Die aarzelt heel even, maar klimt op dat wat in de hoek verstopt staat. Hij steekt nu met kop en schouders boven de ander uit.
Hun blik schiet naar de andere kant van het plein. De kust is veilig. Vliegensvlug springt de jongen over het hek. Daar staat hij, aan de andere kant. Tussen de planten in het plantsoen. De kleuters lachen naar elkaar, ieder aan hun eigen kant van het hek.
Maar dit avontuur heeft haast. De korte broek tilt daarom de verhoging eveneens over het hek. De jongen in het tenue pakt het krukje aan en klimt terug het schoolplein op.
Ze lachen hard. De uit- en inbraak wordt gevierd met een vriendelijke stomp op de schouder.
De juf klapt in haar handen en de kinderen hollen naar haar toe. De jongens ook.
Achter het hek staat het krukje, ietwat verscholen in het groen. Rustig wachtend op het volgende avontuur. Want die komt gelukkig altijd.
Leave a comment