Ouwe man
Hij kokhalst.
Ze buigt zich naar voren. Haar ogen zijn dicht bij de zijne. ‘Adem in en uit door je neus. Ja, zo…je doet het goed.’
Hij kalmeert.
Zijn handen houdt hij voortdurend aan weerszijden van zijn lijf. De vingers zijn gespannen. Heel even trekt hij zijn shirt wat omhoog. Dan meteen weer zijn handen naast zijn bovenbenen. Ik zie een stukje van een blote bruine buik.
Een paar minuten later beginnen zijn voeten wederom rondjes te draaien. Zijn buik gaat sneller op en neer.
Ze heeft het meteen door. Opnieuw kalmeert ze hem tot zijn ademhaling normaal is. Tot zijn voeten ontspannen.
Nu zit hij rechtop en spoelt vol overgave zijn mond.
‘Half uurtje wachten met eten en drinken.’
Hij knikt. Ze kijkt vertederd naar hem. Het verplichte blauwe mondkapje verhult haar expressie aan geen kanten. Haar ogen lachen en stralen.
‘Ben na al die jaren nog steeds verliefd op je!’ zegt ze en trekt haar mondkapje naar beneden.
Hij rolt met z’n ogen. Zij grijnst. Prachtige tanden, uiteraard.
Bij de fiets zucht hij dramatisch. ‘Mama, ze weet toch wel dat ik negen ben? Ze moet echt zoeken naar een ouwe man.’ Hij stapt hoofdschuddend op.
We fietsen. Ze zit nog in zijn hoofd: ‘Zo’n man is wel zielig. Die moet elke dag wel tien keer zijn tanden poetsen, denk ik.’
Hij gruwelt. Kijkt me verontwaardigd aan omdat ik zo hard lach, en fietst van me weg.
‘Kijk mam, zonder handen.’
Ik fiets achter hem aan.
Ze is uit zijn hoofd.
Leave a comment