Ontkoppeld
Zijn benen bungelen. De kruk is te hoog voor hem terwijl hij zeker niet klein is. Als ze niet kijkt, duwt hij met het lepeltje van zijn koffie in de kaars. Het witte vet loopt als badwater over de rand. Hij houdt het tegen met zijn vinger. Heel even beweegt hij zijn schouders.
Ze draait zich om, wast glazen en praat wat met hem. Hij heeft met zijn linkervoet intussen de reling onder de bar gevonden om op te steunen. Op zijn schoot krabt hij het kaarsvet van zijn vinger. Uit haar zicht. Zijn been trilt. Zij knikt. Hij zegt wat terug. Dan draait zich weer met haar rug naar hem toe.
Meteen strekt hij zijn armen boven zijn hoofd uit. Buigt wat van links naar rechts. En verliest bijna zijn evenwicht door de draaiende zetel van de kruk. De verrassing is te zien op zijn gezicht wanneer hij een rondje draait. Heel even kijkt hij me aan. Dan zit hij weer recht.
Ze loopt nu achter de bar, hij kan met zijn zetel meedraaien met haar bewegingen. Hij draait lichtjes van links naar rechts, van rechts naar links. Zich afzettend met de handen tegen de bar. Ze zet een fles bier voor hem neer. Hij proost naar haar en drinkt. Ze glimlacht lief. Maar geen tijd heeft ze voor hem. Iemand anders vraagt haar aandacht.
Hij staat op. Zijn lijf lijkt te kriebelen van ingehouden uitbundigheid. Het is aanstekelijk, ook ik krijg nu een onweerstaanbare drang om heen en weer te hollen. Hij drinkt zijn bier staand. De kruk laat hij als een volleerd pottenbakker almaar rondjes draaien. Dan zucht hij. Slaat zijn hand op het zitvlak om het draaien te stoppen. Kijkt naar haar. Dan op zijn horloge. Vraagt iets.
Ze komt naar hem toe en geeft hem een plat ding. Als hij zich omdraait zie ik wat zijn onrust veroorzaakte. Een telefoon. Ze laadde het toestel voor hem op. Hij was zowaar een tijdje ontkoppeld en wist zich geen raad met zichzelf.
Hij bedankt, buigt zich voorover en toetst codes in. Zijn schouders ontspannen. Eindelijk. Hij is online.
Leave a comment