Zelf doen
En dan is daar wederom die zin. Ik voel het voordat de woorden uitgesproken worden. De blik dwaalt wat af naar beneden. Handen friemelen met een kraag of met de pen die op tafel ligt. De persoon neemt een diepe … Continue reading
En dan is daar wederom die zin. Ik voel het voordat de woorden uitgesproken worden. De blik dwaalt wat af naar beneden. Handen friemelen met een kraag of met de pen die op tafel ligt. De persoon neemt een diepe … Continue reading
Ze zwaait naar de bus alsof het haar beste vriend is. De bus, want ik zie niemand terugzwaaien. ‘Weg’, zucht ze. Haar moeder wacht geduldig tot lijn 6 in de mist is verdwenen, dan wenkt ze het kleine meisje. ‘Weg’, … Continue reading
‘Ik krijg volgende week de les voortplanting.’ We zijn in de badkamer. Hij droogt zich af want hij komt uit de douche. Ik zit op de badrand met mijn telefoon te rotzooien. ‘O ja? Nou gelukkig weet je daar al … Continue reading
De foto. Of de herinnering. Ik twijfel. Wat is echt. Herinner ik me dit beeld omdat het ooit is vastgelegd in mijn geheugen. Of omdat het werd ontwikkeld in een lab. Weet ik daadwerkelijk nog dat mijn vader of moeder … Continue reading
‘Een taart’, zeg ik in het Engels. Ze knikt. ‘Een taart neem je mee als je bij Portugezen gaat eten.’ Ze haalt wijnflessen uit een doos en zet ze in de schappen. ‘Geen wijn?’ vraag ik hoopvol. Ze geeft geen … Continue reading
Ik lees niet meer zoals ik het vroeger deed. Je zult me zelden nog ondersteboven op de bank vinden, mijn benen over de leuning bengelend. Ook zie je me niet meer op de grond liggen of aan het aanrecht staan … Continue reading
Misschien is het er al wel drie jaar. En zo ja, dan ontsnapt het spinrag boven mijn bureau dus al meer dan duizend dagen steeds weer aan een stofdoek. Een keer in de zoveel tijd rek en strek ik me … Continue reading