Warmte
De kar staat midden op het grote plein. De lampen zijn uit en ook de luifel is naar beneden. Ergens in de verte ruik je nog de geur. Vet en suiker, de rest is vervlogen. Niet gek, want hier waait het altijd.
De wind is vandaag plots guur. De lucht grijs. Januari doet haar best een waardige tegenhanger te zijn van de 31 dagen ervoor. Waar mensen pasgeleden nog in de rij stonden voor flappen en oliebollen, lopen nu schoenen op weg naar kantoor, stadhuis of winkel. De eigenaars van dit schoeisel hebben opgetrokken schouders, kragen omhoog. Weinig mensen dragen tasjes in hun handen. De cadeaus werden uitgedeeld. Het vele eten genuttigd. En ondanks dat er geen extra ballast is, loopt niemand een lichtere tred.
Een man loopt aarzelend om de kar heen. Kijkt naar de uitgedoofde letters op het dak en dan wat om zich heen. Zag iemand dat hij nog verlangde naar vettige vingers, naar een beetje warmte van de maand hiervoor? Hij stopt zijn handen in zijn zakken, schopt tegen een denkbeeldig steentje en draalt even voor de McDonalds. Dan loopt hij ook die deur voorbij. Met een stevige pas. Alsof hij zich haast naar het einde van 2016. De wind blaast zijn jas alle kanten op.
En terwijl zijn rug verdwijnt tussen de andere ruggen, steeds sneller en sneller, lacht januari wreed in haar vuistje.
Leave a comment