Hohohohoho!
‘Klopt het dat de Kerstman weg is?’ De vrouwen aan de tafel naast me kijken wat verdwaasd op.
‘De Kerstman?’ vraagt een van de vrouwen, haar leesbril balanceert op het puntje van haar neus. ‘Ja, de Kerstman. Klopt het dat die weg is?’ De vrouw die de vraag stelt heeft haar handen in haar zij. Ze is er duidelijk van overtuigd dat een van de anderen hier meer van weet. ‘Ah…de Kerstman.. die Kerstman…’ antwoordt een oudere dame. Ze lacht vriendelijk.
Maar dat helpt niet. ‘Nu, kom op. Waar is die?’ De vrouw verheft haar stem. ‘Hohohoho!’ grapt de vrouw met de leesbril. De rest lacht. ‘Ik weet niet wat hier zo grappig aan is, maar vorig jaar heb ik hem in die kast gezet. En nu is hij weg. Waar is hij?’ De stem van de vrouw trilt.
Het lachen stopt.
‘Misschien is hij stuk’, oppert de een. ‘Of iemand heeft hem mee naar huis genomen’, zegt een ander. ‘Of hij is eindelijk uit de kast gekomen.’ De leesbril krijgt een duw.
‘Mee naar huis genomen?’ De vrouw heeft nu rode blosjes op haar wangen en gaat bij de rest zitten. ‘Dus er is geen Kerstman dit jaar?’ Het is geen vraag. De vrouwen kijken elkaar wat opgelaten aan, een van hen slaat een arm om haar heen. ‘Joh, Kerstmis is ook leuk zonder een man.’ De vrouwen lachen zonder geluid. Behalve zij.
Als ik even later vertrek, staat er een enorm rendier bij de deur. Het prijskaartje bungelt nog aan zijn rode neus. Hier kocht iemand zelf maar een cadeau. Dat komt ervan als de Kerstman ertussenuit knijpt.
Leave a comment