Eiland
Het eiland lijkt dichtbij. Maar dat is niet zo.
Hier in de branding reis ik er met mijn ogen naartoe. Net zolang tot ze tranen. De lucht trilt. Het lukt me niet. Zie ik een vlag? Boven op die rotsen? Ik tuur en tuur. Ja, dat moet een vlag zijn. Ik knipper. Wrijf. En staar dan weer terug.
Weerkaatsing van licht, dat zag ik toch duidelijk. Hij seint met een spiegeltje? Ik kijk even om me heen. Mijn zusje graaft een kuil. Onder de parasol liggen zij: hij slaapt en zij leest. Nog een keer zie ik een lichtflits, dus ik steek mijn hand op naar het eiland. Zwaaien is toch het minste wat je kunt doen.
Sinds gisteren weet ik immers alles. Ze vertelden het tijdens het avondeten. Lachend zelfs: ‘Jullie echte ouders wonen op een eiland. Zijn beroep is zeerover. Zij is zeemeermin.’ En ja, ik moet eerlijk toegeven…alles viel op z’n plek. Ik bedoel maar, kijk even achter me naar die twee mensen. Zie je overeenkomsten? Nee toch zeker?
Ik kijk terug naar het eiland. Een lauwe golf zeewater gutst over mijn voeten. Als ik heel goed kijk, zie ik in de verte de staart van mijn moeder. ‘Dag papa de zeerover, dag mama zeemeermin. Over 10 jaar, als ik 18 ben, kom ik hier wonen’, fluister ik. Ik kijk achter me. Mijn nep-moeder glimlacht naar me. Ik lach terug. Nog tien jaar bij hen, dat houd ik wel uit. Misschien maak ik er zelfs 12 jaar van.
Leave a comment