Zon
Deze voorstelling heet de zon. Daarom zitten we op een rij, ons gezicht naar een en dezelfde kant gekeerd. De eerste stralen, we vangen ze op. Geen kans hebben ze om ons te ontwijken, want we zijn uitgehongerd. Naar warmte, naar sproeten, naar buitenlucht. We richten het gezicht op. Onze ogen gesloten of bedekt door de donkere glazen van een zonnebril.
Vooruit, de eerste wijntjes worden besteld. En eten willen we. Degenen die weten dat er nog een bikini moet worden gedragen kiezen salades. Zij zonder zorgen wagen zich aan de gefrituurde snacks. Twee meisjes roddelen net iets te hard over de jongen wat verderop. Een oudere man mompelt tegen zijn bierglas, zijn sigaret brandt op in de asbak. Honden blaffen, kinderen huilen.
Het geroezemoes neemt toe en overstemt het geruis van de zee en het krijsen van de meeuwen. Nu zou je zomaar kunnen verdrinken in het geluid. Zeker als je alleen bent. Dus is het tijd om de ogen te sluiten. Tijd voor een dagdroom onder een grote ster.
Omdat verdrinken altijd nog kan.
Leave a comment