Allesverslindend
Dit boek verslindt mij. Dat denk ik terwijl ik naar de volgende pagina ga. De woorden vragen erom hardop voorgelezen te worden. Om ze niet alleen in mijn hoofd te horen, maar ook nog via de gehoorgangen te vangen. De toehoorder ben ik zelf. Ik lees de woorden, bijna struikelend over mijn eigen ogen, en leid mezelf dan corrigerend weer terug naar de zin die te snel werd geconsumeerd.
Dit boek verslindt mij. Met huid en haar. Ik droom de zinnen in mijn slaap, herhaal ze als een mantra terwijl ik de vuilnisbak naar de kant van de weg rijd, reproduceer ze als ik de was ophang en merk dat ik onbewust in een uitgewerkt artikel met ze aan de haal ga. De karakters zijn bekenden, geliefden en soms vijanden.
Dit boek verslond mij. Allesverslindend. Ik ben verzopen in de pagina’s, verdwaald tussen de letters. En weet het einde nog steeds niet, want niet alles kan lezend immers. Ook zonder woorden moeten er dingen.
Oneerlijk, maar zo waar.
Leave a comment