Film
Deze kapper is populair, dus moeten we wachten. We kijken naar buiten, ietwat verstopt achter kerstballen en slingers. Hij zit op mijn schoot. Zijn lijfje ontspant. Ik ook.
“Mam…het is net alsof we in de bioscoop zitten.” Hij wijst naar het beeld waar we naar kijken: een groot plein, mensen met volle tassen. Fietsers, auto’s een loslopende hond. “En dat is de film.”
Ik knik. Ik ervaar alles als een voorstelling. Dat weet hij niet. De karakters zijn geschetst. De plek waar het verhaal zich afspeelt eveneens.
Hij legt zijn hoofd in mijn hals en zakt steeds verder onderuit. “Mag ik een kerstkransje?” vraagt hij. De glazen pot vol koekjes staat op tafel. “Twee”, antwoord ik. Hij lacht opgetogen en pakt er twee.
Terwijl de kruimels vallen en hij weer op mijn schoot springt, zegt hij: “Kom mam. Kijken hoe ’t nu verdergaat…” We zwijgen en kijken. Onwetend over het vervolg.
Leave a comment