Glazen plafond
Op het plafond loopt een streep licht. Het gordijn sluit niet goed en de buitenverlichting heeft zo vrij spel. Omdat het raam open is, beweegt de lijn, onderbreekt zichzelf soms, om dan weer over de volle lengte van de kamer te schijnen.
In de verte rijden auto’s, scheurt een motor en klinkt een eenzame sirene. Het is drie uur in de nacht en ik weet al wat er te zien is in deze kamer. Daar hoef ik niet voor wakker te blijven.
Eigenlijk wil ik slapen. Rustig ademhalen, dromen. Of nee, droomloos is ook fijn. Niet steeds op de klok kijken, is een advies. De dwangneuroot in me probeert dat advies op te volgen. Met man en macht.
Maar gedachten vliegen van hot naar her. Ik kan ze bijna grijpen, als in een tekenfilm cirkelen ze boven mijn hoofd. Dus ik droom, dat moet wel.
Het is vijf uur. De buurman start zijn auto, opdat hij zonder file zijn bestemming bereikt. In mijn hoofd staan planningen, gedachten, samen met emoties in een file. Nog heel wat te verwerken voordat de wekker gaat.
Gelukkig. Alle tijd. En anders is er straks weer een nacht.
Had ik maar een glazen plafond. Dan kon ik de maan en sterren nog net even zien.
Leave a comment