Figureren
Perfect in de maat loopt hij voorbij. Eén arm losjes langs zijn lichaam, de andere houdt een tas vast.
De muziek zwelt aan….
Aan de andere kant van de hal komt zij aangelopen. Ze kijkt rond, niet te opvallend, een beetje vanuit haar ooghoeken. Ze zoekt, dat is wel duidelijk, maar ze wil niet te gretig lijken. Ze voelt met één hand of haar haar nog is opgestoken. Haar andere hand frunnikt aan de knopen van haar jas.
Nu begint de zangeres te zingen. Over liefde en wat moet ze nu en ze weet niet hoe ze moet huilen. Zoiets.
Ah, ze zien elkaar. Hij steekt zijn hand op. Zij versnelt haar pas en loopt, nee, zweeft, naar hem toe. Een onwennige omhelzing. Een paar woorden, onverstaanbaar, hun lippen bewegen, maar ik kan het niet lezen. Ze lachen naar elkaar. Nogmaals armen om elkaar heen, de begroeting verandert in een afscheid. Zij loopt de trap op. Hij draait zich nog eenmaal om, maar dat zal zij nooit weten.
De muziek bereikt tegelijkertijd een climax en verdwijnt in mijn gehoorgang. Stilte. Ik verwijder de oortjes en sluit Spotify af.
Helaas. Geen tijd meer voor het laten figureren van onbewuste voorbijgangers in mijn videoclip. Ik heb een afspraak.
Leave a comment