Uit 't Copy van Clason

Het einde

Het liefste lees ik een verhaal waarin je op het verkeerde been wordt gezet. Dat je steeds denkt dat je het begrijpt, maar het dus mis hebt. Boeken met een onverwacht einde. Die je met een zucht weer in de kast zet. Want, mijn god, wat een geweldige woorden, wendingen en fantastisch plot. Wat een auteur.

Totdat zo’n verhaal waarheid wordt.

Drie verhaallijnen in één maand. Drie keer een onverwacht einde. Beleefd door echte mensen.

Niks mooie woorden. Niks prachtige verhaallijn. Gewoon tranen. Verdriet. Spijt.

Om een liefde die niet voor altijd bleek te zijn. Een jong leven dat ineens stopt. Een vrouw die zocht en te laat vond. De realiteit in een notendop. Met een klote einde.

Wat zou ik de auteur graag willen vragen of hij het slot wil herschrijven. Mét zonsondergang en ‘ze leefden nog lang en gelukkig’.