Uit 't Copy van Clason

Op reis

“Nee”, zegt het meisje. “Helemaal volgeboekt. Gaat niet lukken.”

Vertwijfeld kijken we elkaar aan. En nu?

Het meisje, zoals ik later wil zijn, leunt achterover en kijkt ons bedenkelijk aan. ‘Hoe oud zijn jullie?”  “Wij zijn 16”, zegt mijn vriendin.

Ze knikt opgetogen, buigt zich naar voren en pakt twee inschrijfformulieren die ze naar ons schuift.

“Kijk, zegt ze. “InterRail. Helemaal iets voor de eerste keer zonder mama en papa. Gewoon lekker met een rugzak en dan maar zien waar je naartoe gaat. Heerlijk. Vier weken lang alle landen van Europa aan je voeten, wat wil je nog meer. En het kost net zoveel als dat wat je eerst wilde. Kom, geef je paspoort maar even, dan maken we het gelijk in orde.”

Een half uur later staan we buiten.

“Hoe gaan we dit nu vertellen thuis”, stamelt mijn vriendin. Ik raak lichtelijk in paniek, maar voel ook een opwinding die ik nog niet ken. “O, god”, zegt ze met trillende stem. “Ik ben nog nooit verder dan België geweest.”

Thuis leest mijn moeder de krant. “En?” vraagt ze. “Met welke groepsreis gaan jullie zeilen?” Ik ga naast haar zitten en haal eerst eens diep adem.