Vandaag en morgen
De brievenbus wordt elke dag om 18:00 uur geleegd. En iedere dag zie je hem langs het raam lopen met een brief. Nog een paar seconden heeft hij voordat de man van PostNL de bus leegt.
Soms redt de man met de brief het eigenlijk net niet. Dan kondigt hij zich aan het eind van de straat al zwaaiend aan. Hij roept: “Wacht even, ik kom eraan.” Of simpelweg: “Hee…”
De postmedewerker rijdt nooit weg. Antwoordt slechts kalm dat hij op hem wacht.
Iedere dag praten ze even samen. Je kunt net niet verstaan wat ze tegen elkaar zeggen.
Zou de postmedewerker hem nooit vertellen dat hij écht om 18:00 uur moet legen? Of hem vragen waarom hij niet eerder de brief post, maar steeds op het laatste moment? En waarom iedere dag een brief? Waarom?
Je weet het niet…
Wel weet je dat de man elke dag kijkt hoe de postmedewerker zijn brief tussen de andere brieven legt. Dat ze afscheid nemen. En als de man weer naar huis loopt en het busje hem langzaam inhaalt, steken ze de handen naar elkaar op.
En ook weet jij dan, net als zij, dat het morgen net zo’n dag wordt als vandaag.
Leave a comment