Opgeruimd type
Ze lopen lachend het huis binnen. Vragen of ze op de DS mogen en als ik zeg dat het daar veel te mooi weer voor is, halen ze hun schouders op.
Dochter hangt in de deurpost en ineens lijkt ze zo groot. Vriendje springt van het ene op het andere been en staat dan ineens stil.
“Jeeeeeee…”, zegt hij, terwijl hij de huiskamer rondkijkt. “Djeeezzz… bij ons thuis is het altijd veel netter.”
Dochter lacht en kijkt mij nieuwsgierig aan.
“Zo”, antwoord ik en kijk hem aan. “Vind jij dat?”
“Ja”, zegt hij vrolijk. “Echt vet netjes is het bij ons. Wij hebben niet zo’n wasmand en zoveel boeken en…”
Ik onderbreek hem: “Ja, ja… ik begrijp het.”
Heel even is het stil en kijken we elkaar aan. En dan kan ik het niet laten.
“Jouw moeder vindt het vast veel leuker om op te ruimen dan ik”, zeg ik vals.
Heel even krijgt hij een frons. En net als ik mijn opmerking wat wil nuanceren, lacht hij stralend en zegt: “Weet je, dat denk ik ook.”
Leave a comment