Uit 't Copy van Clason

Dat is de vraag

Ze keken neutraal. Drie op een rij. Ik ging tegenover ze zitten en sloeg het kladblok open. Zwijgend keken ze naar het papier. Eentje ging rechtop zitten, schraapte zijn keel en vroeg me: “Zo… dus jij komt ons interviewen?” Ik knikte hem vriendelijk toe. De tweede sloeg zijn armen over elkaar. “En, wat weet jij nou helemaal van onze branche?” “Niets” antwoordde ik eerlijk. De mannen keken elkaar bezorgd aan. De derde boog naar voren en zei: “Geef es een voorbeeld van een vraag? Dan kan ik zien of ’t wat wordt.” Ik schudde mijn hoofd. Verbijsterd staarden ze me aan. “Nee, dat kan niet”, zei ik. “Want dan moet je ook gelijk antwoord geven. Dan begint het interview.” Even was er paniek in hun ogen. Toen leunde de tweede man naar achteren en zei: “Nou meisje, begin dan maar. Het zal mij benieuwen of ’t uiteindelijk wat wordt.” “Ja meneer”, zei ik. “Dat is de vraag.”